انتخاب نوع سورس صرافی ارز دیجیتال یکی از تصمیم‌های کلیدی پیش از شروع توسعه پلتفرم است. سورس یا همان اسکریپت صرافی، هسته‌ی نرم‌افزاری اصلی سیستم به شمار می‌رود که تمام فرآیندهای مربوط به احراز هویت کاربران، انجام معاملات، نگهداری کیف‌پول‌ها، امنیت داده‌ها و مدیریت سفارشات بر پایه‌ی آن شکل می‌گیرد. انتخاب نوع سورس مناسب، به اهداف پروژه، بودجه، زمان‌بندی و میزان شخصی‌سازی مورد نیاز بستگی دارد. به‌طور کلی، سورس‌های صرافی ارز دیجیتال در سه دسته‌ی اصلی طبقه‌بندی می‌شوند: سورس آماده (White Label)، سورس اختصاصی (Custom) و سورس ترکیبی (Hybrid) .

سورس آماده

در مدل سورس آماده، ساختار اصلی پلتفرم از پیش توسعه یافته است و کارفرما می‌تواند با شخصی‌سازی ظاهر، برندینگ و تنظیمات ماژول‌ها، در مدت کوتاهی پلتفرم خود را راه‌اندازی کند. این نوع سورس معمولاً برای استارتاپ‌ها یا کسب‌وکارهایی مناسب است که می‌خواهند سریع وارد بازار شوند و به دنبال هزینه‌ی راه‌اندازی پایین‌تر هستند.

سورس اختصاصی

سورس اختصاصی برای برندهایی طراحی می‌شود که به دنبال معماری منحصر‌به‌فرد، سطح امنیت بالا و امکانات کاملاً سفارشی هستند. در این روش، تمام بخش‌ها از صفر توسعه داده می‌شوند و پلتفرم به‌صورت کامل با منطق تجاری، مدل درآمدی و نیازهای خاص کارفرما هماهنگ خواهد بود. اگرچه زمان و هزینه‌ی توسعه در این مدل بیشتر است، اما نتیجه نهایی، سیستمی منعطف، مقیاس‌پذیر و قابل‌اعتماد خواهد بود که می‌تواند به‌صورت مداوم ارتقا یابد.

سورس ترکیبی

سورس ترکیبی  (Hybrid)، تعادلی میان دو مدل قبلی ایجاد می‌کند. در این ساختار، بخش‌های عمومی مانند احراز هویت، سیستم کیف‌پول یا مدیریت کاربران از سورس آماده استفاده می‌شود، در حالی‌که قسمت‌های خاص و پیچیده‌تر مثل بازار P2P، اتصال به درگاه‌های پرداخت بین‌المللی یا الگوریتم‌های معاملاتی اختصاصی به‌صورت سفارشی توسعه می‌یابند. این رویکرد برای صرافی‌هایی که در حال رشد هستند یا قصد دارند در آینده ویژگی‌های خاص‌تری اضافه کنند، گزینه‌ای هوشمندانه به شمار می‌رود.